مقایسه قضاوت اخلاقی در دانش آموزان عادی و ناشنوا

هدف پژوهش حاضر مقایسه قضاوت اخلاقی در دانش آموزان عادی و ناشنوای شهر شیراز بود. جامعه آماری پژوهش، شامل دانش آموزان ناشنوا و عادی مقطع دبیرستان شهر شیراز بود که از این جامعه تعداد 120 دانش آموز شنوا و ناشنوا در سطح سنی بالای 16 سال به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه دانش آموزان ناشنوا مشتمل بر 60 دانش آموز (30 دختر و 30 پسر) و گروه دانش آموزان عادی نیز مشتمل بر 60 دانش آموز (30 دختر و 30 پسر) بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از بین دو مدرسه دولتی دخترانه و پسرانه دانش آموزان ناشنوا و دو مدرسه دولتی دخترانه و پسرانه دانش آموزان عادی انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیر پژوهش، مقیاس قضاوت اخلاقی (گیبز و همکاران،1992) بر روی هر یک از شرکت کنندگان اجرا شد. پایایی مقیاس پژوهش به وسیله ضریب آلفای کرونباخ و روش توافق بین آزمایندگان تعیین شد و همچنین روایی این مقیاس به وسیله همبستگی نمره هر بعد با نمره کل تعیین شد. نتایج حاکی از روایی و پایایی قابل قبول این مقیاس بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آماری تی مستقل، تحلیل واریانس چند متغیری، تحلیل واریانس دو طرفه و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دانش آموزان عادی و ناشنوا در نمره کل قضاوت اخلاقی و ابعاد آن تفاوت معنا داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که تاثیر جنسیت در قضاوت اخلاقی معنادار نیست. در مجموع نتایج این پژوهش نشان می¬دهد که دانش آموزان ناشنوا با توجه به نظریه اخلاق اجتماعی گیبز، در سطح اخلاق نابالغ و در مرحله اخلاق تبادلی قرار دارند و دانش آموزان عادی در سطح بلوغ اخلاقی و در مرحله اخلاق جامعه پسند قرار دارند. در پایان، یافته های پژوهش مورد بحث و نتیجه گیری قرار گرفت و پیشنهادات و محدودیت¬هایی نیز ارائه گردید.